Γιορτάζοντας της Ζωοδόχου Πηγής στην Παναγία Σουραυλού στον Αγ. Λαυρέντη Πηλίου- Celebrating in Panagia Souravlou in Ag. Laurentios in Pilio

Ζωοδόχου Πηγής σήμερα και χρόνια πολλά σε Ζωή, Ζηση, Ζώη!
Με αφορμή αυτή την γιορτή, ξεκινήσαμε χθες και πήγαμε στον Αγιο Λαυρέντη, πάνω στο Πήλιο να εκκλησιαστούμε στο εκκλησάκι της Παναγίας Σουραυλού!

η θεα μαγευτική!

Οποιος δεν εχει πάει σε αυτό το εκκλησάκι, δεν μπορεί να καταλάβει τι πραγματικά είναι το Πήλιο. Φύση, ομορφιά, βότανα, τοπία, απλότητα είναι λίγες αυτές οι λέξεις για να εξηγήσουν την ομορφιά του Πηλίου.

το δάσος γύρω απο το ξωκκλήσι

Η Παναγία Σουραυλού βρίσκεται βορειοδυτικά του χωριού και μέσα σε πυκνό δάσος από καστανιές και άγρια βλάστηση γιορτάζει την ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής.

λίγο πριν δύσει ο ήλιος

Πήρε το όνομά της «Σουραυλού» από το έθιμο που διατηρείται μέχρι τις μέρες μας. Οι κάτοικοι του χωριού και λίγοι προσκυνητές κατασκευάζουν αυτοσχέδια
σουραύλια, από τρυφερό κλαδάκι καστανιάς και τσαμπούνες από τρυφερή
φλούδα, και να σφυρίζουν με αυτά στο προαύλιο του ναού, κατά τη διάρκεια
της θείας λειτουργίας. Όπως αναφέρεται και εδω “ Προκύπτει, κατ’ αυτό τον τρόπο, ένα ευχάριστο ανοιξιάτικο πανδαιμόνιο, το οποίο έχει τις ρίζες του σε παγανιστικά έθιμα” .

Τα μικρούλια μου λάτρεψαν το τοπίο αλλά πραγματικά μαγεύτηκαν από το εκκλησάκι και τους ήχους από τα αυτοσχέδια σουραύλια που θύμιζαν “νεράιδες και ξωτικά ” στην Ελπίδα.

το ξωκκλήσι όπως είναι σήμερα

Ο γιος μου πάλι έψαχνα να βρει από πού προέρχονται οι περίεργοι ήχοι που “χάιδευαν” γλυκά τα αυτιά μας μέσα στο δάσος. Φυσικά όταν ανακάλυψε τα σουράυλια, ήθελε και εκείνος ένας αλλά πώς να φυσήξει; Θέλει Δύναμη, έλεγε η κόρη μου.
Σε εκείνη, δώρισαν ένα “κοριτσίστικο σουραυλι” και δεν σταμάτησε να φυσά!