Οι μικρές λαζαρίνες

Καλημέρα επιτέλους η άνοιξη φαίνεται να έκανε την εμφανισή της απο χθές!

Σε λίγες μέρες έχουμε Πάσχα και θα ήθελα να σας εξομολογηθώ ότι αυτή την ανάρτηση ήθελα πέρσι να την κάνω, αλλά δεν πρόλαβα (~~σιγά το πρωτότυπο δηλαδή)~~

Ήθελα λοιπόν να σας παρουσιάσω τις μικρές λαζαρίνες! Ευτυχώς δηλαδή, μπόρεσα και τράβηξα φωτογραφία την κόρη μου και έχω κάτι να δείξω!


η Ελπίδα, μικρή λαζαρίνα με το καλαθάκι της

Τι είναι οι λαζαρίνες όμως;

Είναι ένα έθιμο, που το έχουμε μάλλον ξεχάσει, μόνο στην Θεσσαλία και την βόρεια Ελλάδα ίσως ακόμα να αναβιώνει. Έτσι δηλαδή κατάλαβα με αυτά που διάβασα σε διάφορους ιστότοπους.

Κάθε χρόνο, οταν ήμουν μικρούλα, περίμενα πώς και πώς να έρθει το Σάββατο του Λαζάρου, για να πάρω με την σειρά όλους τους δρόμους, στο μέρος μου, την Αγριά και να τραγουδήσω τον “λαζαρο”.

Σηκωνόμασταν πρωί και μαζί με την μαμά μου και την αδερφή μου φτιάχναμε τα καλαθάκια μας. Μικρά καλαθάκια από ψάθα, στολισμένα με φρέσκα λουλουδάκια της άνοιξη. Τα καλαθάκια μας δεν ήταν ίδια ποτέ! Κάθε καλάθι και άλλο σχέδιο. Φορούσαμε καθαρά και “καλά” ρούχα και πέρναμε την φιλενάδα μας και ξεκινούσαμε να τραγουδούμε τον “‘λάζαρο”. Ο “λάζαρος” ήταν το τραγούδι που λέγαμε, κάτι σαν τα κάλαντα, από σπίτι σε σπίτι.

“Ηρθε ο Λάζαρος, ηρθάν τα βάγια

ήρθε η Κυριακή του τρώνε τα ψάρια,

σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσε,

ήρθε η μάνα σου απο την Πόλη,

σου έφερε χαρτι και κομπολόγι,

οι κοτούλες σας αυγά γεννούνε

οι φωλίτσες σας δεν τα χωρούνε

δωστε μας και εμάς να τα χαρούμε

και του χρόνου!”

Τραγουδουσαμε αυτό το τραγουδάκι, και οι νοικοκυρές μας δίνανε χρήματα και καμιά φορά και αυγά, όπως προστάζει και το έθιμο δηλαδή. Καμιά φορά παίρναμε και κανένα γλυκάκι! Μαζεύαμε αρκετά χρήματα, σωστό μεροκάματο αφού φτάναμε να τραγουδάμε και 8ωρο, χωρίς υπερβολή.

Σας παραθέτω και μερικές πληροφορίες σχετικά με τις λαζαρίνες

” Το Σάββατο του Λαζάρου είναι μια από τις πιο σημαντικές ημέρες της
Ορθοδοξίας, αφού σηματοδοτεί αφενός το θάνατο και αφετέρου τη ζωή. Είναι
το τελευταίο και το μεγαλύτερο θαύμα του Χριστού, αφού ανέστησε τον
νεκρό για τέσσερις ημέρες Λάζαρο, λέγοντας τη γνωστή σε όλους μας φράση
«Λάζαρε, δεύρο έξω». (:το διάβασα εδώ /)))/ellinwnparadosi.blogspot.gr/2011/04/blτΤο
έθιμο έχει διπλό χαρακτήρα, είναι αφιερωμένο στην ανάσταση του Λαζάρου
και στην αναγέννηση της φύσης, την Άνοιξη. Στους χρόνους της
Τουρκοκρατίας συμβόλιζε την ελπίδα του σκλαβωμένου γένους για την εθνική
του απελευθέρωση. (διαβάστε και εδώ)

Σε άλλο ιστολόγιο διαβάζουμε

“Γράφει ο τοπικός μας λαογράφος, Κ.Λιάπης στις “Ώρες του Πηλίου”: ” Οι Λαζαρίνες του Πηλίου αποτελούν μια χαρακτηριστική γραφική νότα καθώς ξεχύνονται σε χαρούμενες συντροφιές πρωί-πρωί την παραμονή ή ανήμερα της γιορτής του Λαζάρου στις μοσχομύριστες γειτονιές, έχοντας στο καλαίσθητο στολισμένο με αγριόκρινους (λαζάρια) καλαθάκι τους την κούκλα ή το πάνινο ομοίωμα του Λαζάρου. Οι δροσερές κοριτσίστικες φωνούλες ακούονται πασίχαρες μέσα στο ανοιξιάτικο πρωινό καθώς τραγουδούν.
Διαβάστε την συνέχεια firiki.pblogs.gr

Θέλωντας να εισάγω και στην κόρη μου, το έθιμο αυτό, ξεκινήσαμε πέρσι και μάθαμε το τραγουδάκι και το Σάββατο του Λαζάρου, πέρσι η Ελπίδα τραγούδησε το τραγούδι σε σπίτια φίλων. Φέτος θα ξαναγίνει λαζαρίνα σε λίγες μέρες.