Beauty Harmony Blog

H δεύτερη μέρα στην πόλη της Καστοριάς ξεκίνησε αφού απολαύσαμε ένα πλούσιο πρωινό στο ξενοδοχείο μας . (Διαβάστε το πρώτο μέρος από αυτό το όμορφο ταξίδι εδώ). Η σημερινή μέρα ήταν αφιερωμένη στα αξιοθέατα της πόλης που πραγματικά δεν είναι και λίγα.

Αρχικά επισκεφθήκαμε  το Ενυδρείο της πόλης  που όπως ήταν αναμενόμενο μάγεψε τα μικρούλια μου και τράβηξε και την προσοχή την δικιά μας. Πρόκειται για ένα ενυδρείο γλυκού νερού. Αυτό σημαίνει οτι στο χώρο του θα βρείτε οτι έχει σχέση αποκλειστικά με γλυκό νερό. Είναι το μεγαλύτερο των Βαλκανίων και αξίζει να το επισκεφθείτε. Αξιοσημείωτο είναι οτι το προσωπικό είναι ευγενέστατο και χαρούμενο να σας ξεναγήσει στους χώρους του. Εκεί θα μπορέσετε να δείτε εκθέματα από τους οικοτοπους της λίμνης της Καστοριάς, του ποταμού  Αλιάκμονα αλλά και της λίμνης Τριχωνίδας και πολλών άλλων. Φυσικά η ποικιλία ψαριών είναι πολύ μεγάλη με πρωταγωνιστή και καμάρι του ενυδρείου, τον οξύρρυγχο. Το ψάρι αυτό θεωρείται ένα από τα πιο σπάνια πλέον και τα αυγά του χρησιμοποιουνται για να παραχθεί το πανάκριβο μαύρο χαβιάρι. Κάνοντας μια αναδρομή στον χρόνο, οι φωτογραφίες από παλιές εποχές που εμφανίζουν  την λίμνη και τις εργασίες των ψαράδων γύρω από αυτή  είναι πολύ σημαντικές και αξίζει να τις δείτε. (Πληροφορίες για το ενυδρείο και τις ώρες που είναι ανοιχτά θα βρείτε εδώ ) 

Ύστερα κατευθυνθηκαμε προς την βορεινή πλευρά της πόλης ακολουθώντας την παραλίμνια οδό. Στην μισή περίπου διαδρομή, υπάρχει το Σπήλαιο του Δράκου. Πρόκειται για ένα σπήλαιο που έχει μήκος περίπου 300 μέτρα. Αυτη η διαδρομή καλύπτεται εξ’ ολοκλήρου από ξενάγηση περίπου μισής ώρας (σε μορφή ομάδων) και υπάρχει δυνατότητα να πραγματοποιηθει σε πολλές ξένες γλώσσες.

Στον χώρο του σπηλαίου, θαυμάσαμε μοναδικούς σταλακτίτες και γλυπτά που η φύση δημιούργησε με την βοήθεια του χρόνου. Στην ομάδα ξενάγησης που ειμασταν υπήρχαν πολλές οικογένειες και έτσι οι ξεναγοί ρωτούσαν συνέχεια τα παιδιά να τους πουν τι έβλεπαν στο σπήλαιο.  Τα παιδιά όπως ήταν αναμενόμενο φαντάστηκαν  διάφορες εικόνες πάνω στους τοίχους του σπηλαίου. Έτσι δημιούργησαν τις δικές τους ιστορίες που  φυσικά εξέπληξαν και τους ίδιους τους ξεναγούς. Σε όλο το σπήλαιο υπάρχουν διάφορες μικρές  υπόγειες λιμνούλες και αρκετές αίθουσες με σταλακτίτες. Οι ξεναγοί μας τόνισαν οτι μέσα στο συγκεκριμένο σπήλαιο, βρέθηκαν οστά αρκούδας που ζούσε στα σπήλαια κατά τους παλαιοντολογικούς χρόνους. Το δε όνομα του το σπήλαιο, το οφείλει αποκλειστικά σε έναν θρύλο που αναπτύχθηκε και αφορούσε το σπήλαιο (διαβάστε τον θρύλο εδώ). Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το σπήλαιο εδώ .

Στην συνέχεια, κινηθήκαμε παράπλευρα της λίμνης και κάναμε μια σύντομη βόλτα στην Ιερά Μονη της Παναγίας της Μαυριώτισσας. Εκεί θαυμάσαμε την αρχιτεκτονικη της  εκκλησίας και αναφέραμε στην παιδιά όσο μπορούσαμε κάποια πράγματα για αυτό το μοναστήρι. Τα παιδιά έδειξαν εντυπωσιασμενα από την χώρο και φυσικά παρατήρησαν οτι στις περισσότερες αγιογραφίες τα μάτια των αγίων έλειπαν. Έτσι μπορέσαμε να τους εξηγήσουμε κάποια πράγματα για την πόλη και την ιστορία αυτής (Τούρκοι, Βούλγαροι κλπ). Φυσικά μεγάλο κομμάτι της Καστοριανης ιστορίας έχουν διαδραματισει οι εκκλησίες στην περιοχή που εάν έχετε το χρόνο αξίζει να επισκεφθείτε κάποιες από αυτές.

Ύστερα θελήσαμε να επιστρέψουμε στην Παλιά Πόλη. Εδω το τοπίο θα σαγηνευσει ακόμη και τους πιο δύσκολος επισκέπτες. Πρόκειται φυσικά για την παλιά πόλη της Καστοριάς όπου ο μεγαλύτερος αριθμός αυτών αποτελείτε από Αρχοντικά σπίτια πλούσιων της περιοχής. Γουναράδες και γενικότερα κάθε λογής έμποροι δημιούργησαν τα σπίτια τους στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.  Αυτά τα σπίτια, τα αρχοντικά, ήταν κτίσματα που είχαν ιδιαίτερη αρχιτεκτονικη και ακόμη και σήμερα είναι πολύ επιβλητικά και όμορφα.

Στο Ντολτσο νιώθεις σαν να βρίσκεσαι σε άλλη εποχή

Τον 17ο και 18ο αιώνα, την εποχή δηλαδή που χτίστηκαν τα περισσότερα αρχοντικά, η Καστοριά ήταν μια πόλη με έντονη οικονομική ανάπτυξη χάριν κυρίως του εμπορίου γούνας που είχε αναπτύξει. Κάθε αρχοντικό (ευτυχώς σώζονται πολλά μέχρι σήμερα) είναι ένα κομψοτέχνημα και έχει την δική του ιστορία.

Εμείς επισκεφθηκαμε  το Αρχοντικό του Νεράντζη Αιβαζη όπου στεγάζεται και το Λαογραφικό Μουσείο της Πόλης. Εκεί η φιλόξενη ξεναγός μας παρουσίασε το Καστοριανο Αρχοντικό. Είδαμε από κοντά πως ζούσαν οι Καστoριανοι κατά τον 17ο αιώνα, τότε που ακόμα την πόλη διοικούσαν οι Τούρκοι. Περιηγηθηκαμε στους χώρους του καστοριανου αρχοντικού της τότε εποχής (καλός οντάς, το καθημερινό δωμάτιο,κ.α) όπως επίσης και στους χώρους όπου μαγείρευαν και αποθήκευαν τις τροφές, τα βότανα τους  και τα εργαλεία τους (κελάρι, ζυμωτήριο και πολλά άλλα). Φυσικά τα σκαλιστά ταβάνια, οι τοιχογραφίες και πολλά εργαλεία και αντικείμενα οικιακής χρήσης ήταν εξίσου αξιόλογα. Η ξεναγός μας ανέφερε πολλά έθιμα και συνήθειες που είχαν εκείνη την εποχή οι ντόπιοι. Τα παιδιά μου έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα λόγια της ξεναγού σχετικά με την χρήση της αυλής. Έτσι έμαθαν οτι τα παιδιά δεν μπορούσαν να παίζουν ελεύθερα στο δρόμο γιατί υπήρχε ο κίνδυνος του παιδομαζεματος από τους Τούρκους. Έτσι το παιχνίδι τους όπως και η εκπαίδευση τους γινόταν αποκλειστικά στους χώρους του αρχοντικού. Εμας πάλι μας τράβηξε την προσοχή, το δωμάτιο όπου λειτουργούσε σαν μικρο εργαστήρι γουνοποιίας. Έτσι κάθε  άρχοντας της περιοχής, είχε δημιουργήσει το δικό του εργαστήριο μέσα στο σπίτι του κάτι που στην συνέχεια εξελίχθηκε ακόμα περισσότερο και άνθισε σε ολόκληρη την πόλη. (Περισσότερες πληροφορίες για το συγκεκριμένο μουσείο θα βρείτε και εδώ  και πολλές φωτογραφίες εδώ )

Μια απο τις εισόδους του αρχοντικού

Η περιήγηση μας στην όμορφη Καστοριά συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα. Έτσι η μέρα μας ξεκίνησε με τα περιβόητα Ραγκουτσάρια, την αφορμή άλλωστε της επίσκεψης μας στην Καστοριά. Τα Ραγκουτσάρια είναι ένα έθιμο που διαδραματιζεται το τριήμερο των Φώτων ( 6-8 Ιανουαρίου) στην περιοχή της Καστοριάς από την αρχαιότητα. Σύμφωνα με το έθιμο, οι φήμες λένε ότι πρωτοξεκίνησε κατά την περίοδο των Ρωμαϊκών χρόνων και τότε διάφοροι ζητιάνοι (λατινικά  ragotores δηλαδή ζητιάνοι) μεταμφιεζονταν και ζητούσαν διάφορα κεράσματα στα σπίτια που επισκεπτονταν  με σκοπό να διώξουν μακριά τα κακά πνεύματα. Με το πέρασμα των χρόνων, τα ραγκουτσαρια πήραν την μορφή που έχουν σήμερα δηλαδή καρναβαλικες εκδηλώσεις σε όλη την πόλη και γενικότερα ένα ατέλειωτο γλέντι για 3 μέρες. Έτσι στα Ραγκουτσαρια, στην Καστοριά πραγματοποιειται μια κύρια καρναβαλική παρέλαση με τα λεγόμενα “μπουλούκια” που καταλήγουν  στο Ντολτσο, δηλαδή την πλατεία της Παλιάς Πόλης.

Έτσι εκεί γύρω στις 12 το μεσημέρι, όπως πληροφορηθηκαμε από τους ντόπιους, πήραμε θέση πάνω στο πεζοδρόμιο,στον κεντρικό δρόμο της πόλης για να απολαύσουμε την παρέλαση από τα μπουλούκια. Η πόλη ήταν στολισμένη ανάλογα για να υποδεχθεί κατάλληλα τα μπουλούκια.

 Τα μπουλούκια είναι ομάδες καρναβαλιστων που είναι ντυμένοι σε ανάλογο ύφος ή έστω έχουν ένα κοινό θέμα αμφίεσης. Μιας και το κρύο είναι τσουχτερό, κρατούν μπουκάλια με αλκοόλ κυρίως τσίπουρο, κρασί το οποίο καταναλώνουν καθώς χορεύουν κάνοντας της παρέλαση τους. Συνήθως ακολουθούν και τα άρματα τους σε ανάλογο ύφος.

Η μουσική, ο χορός  και το κέφι, ατέλειωτο ενώ ο χαρτοπόλεμος και οι μάσκες πλαισιώνουν την γιορτή χαρούμενα. Σε λίγη ώρα, τα πρώτα μπουλούκια έκαναν την εμφάνιση τους. Σχολεία και σύλλογοι της περιοχής είχαν ντυθεί με πολύχρωμα κουστούμια ενώ σε πολλά άρματα υπήρχαν σχάρες ψησίματος όπου κάποιος καρναβαλιστης έψηνε σουβλάκια και μοίραζε στους χορευτές και τον κόσμο. Φυσικά δεν έλειπαν και τα μπουλούκια που σατιριζανε την πολιτική κατάσταση της χώρας ενώ τις εντυπώσεις έκλεψαν οι οργανοπαιχτες πνευστών οργάνων που έπαιζαν ζωντανά μουσική στα περισσότερα μπουλούκια.

Τα “χάλκινα” όπως είναι γνωστά σε όλη την Μακεδονία και ειδικότερα στην Δυτική είναι η κατ’ εξοχήν μουσική που θα ακούσετε στα Ραγκουτσάρια. Εμείς πάλι, είχαμε προμηθευτεί αποκριάτικες μάσκες και μπόλικες σερπαντίνες τις οποίες πετούσαν τα παιδιά, στα Μπουλούκια.  Τα παιδιά ευχαριστηθηκαν την γιορτή και παρόλο που το κρύο ήταν αρκετά έντονο δεν παραπονεθηκαν καθόλου. Η παρέλαση ολοκληρώθηκε μετά από περίπου 3 ώρες και έδειξαν κατενθουσιασμενα. Μάλιστα μας δήλωσαν οτι θα ήθελαν και την επόμενη χρονιά να λάβουν μέρος. 

Για το τέλος, αφήσαμε την επίσκεψη στο Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων στο χωριό Μαυροχώρι, στην απέναντι πλευρά από την Καστοριά. Σίγουρα δεν είναι ένα μουσείο κέρινων ομοιωμάτων όπως αυτό των Ιωαννίνων όμως η επίσκεψη του αξίζει τον κόπο. Σε δυο μεγάλα νεοκλασσικα κτίρια, το μεράκι ενός ζευγαριού ντόπιων του χωριού, θέλησε να δημιουργήσει αυτό το μουσείο. Έτσι οι ίδιοι  μάζεψαν με πολύ κόπο διάφορα εργαλεία και είδη οικιακής χρήσης της περιοχής. Επίσης δημιούργησαν οι ίδιοι κούκλες σε φυσικό μέγεθος από κερί όπου φορούν παραδοσιακές φορεσιές της περιοχής.  Σε κάθε δωμάτιο του κτηρίου απεικονιζονται στιγμές από την καθημερινότητα στο καστοριανό χωριό ενώ στην κεντρική σάλα, παρουσιάζεται το νυφικό γλέντι ενός καστοριανού ζευγαριού από κέρινες κούκλες. Επίσης στην αυλή των κτηρίων θα δείτε μια “μικρή γειτονιά από καταστήματα” άλλης εποχής όπως το παραδοσιακό κουρείο, το περίπτερο και πολλά άλλα. Τέλος στο υπόγειο, υπάρχει μια αξιόλογη συλλογή από μακέτες κτηρίων που μπορείτε να βρείτε στην Καστοριά όπως εκκλησίες, αρχοντικά και πολλά άλλα. (Θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το μουσείο εδώ) 

Ο ναός του Οσίου Νικάνορα στο κέντρο της πόλης

Φυσικά η Καστοριά δεν τελειώνει εδώ για εμάς. Μερικά ακόμα αξιοθέατα που θα θέλαμε να επισκεφθούμε είναι το μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, το Ενδυματολογικο Μουσείο και το Βυζαντινό. Τέλος όπως σας ανέφερα, παλιότερα είχαμε επισκεφθεί ξανά την Καστοριά και μας άρεσε το Μουσείο Παραλίμνιας Ζωής στο Δισπηλιο όπως επίσης και το Μουσείο Απολιθωμένου Δάσους λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα από την Καστοριά που σας τα προτείνω να τα επισκεφθείτε ανεπιφύλακτα.
Ελπίζουμε να είμαστε τυχεροί και σύντομα να επισκεφθούμε ξανά την όμορφη Καστοριά που μας άφησε καταγοητευμενους.