Beauty Harmony Blog

Όταν έμεινα έγκυος, άρχιζα να διαβάζω βιβλία σχετικά
με την εγκυμοσύνη και την φροντίδα του μωρού. Μέσα σ’ενα  βιβλίο αναφερόταν και η αλλαγή πάνα και τα είδη
πανων. Μέχρι τότε γνωρίζα ότι οι παιδικές πάνες είναι μιας χρήσης.

πηγή

Ούτε που μου
πέρασε από το μυαλό, ότι το 2010 υπάρχουν άτομα που χρησιμοποιούν πάνες πλενόμενες.
Μου κίνησε την περιέργεια, και έτσι άρχισα να διαβάζω περισσότερα. 

Ιστορικά θα πρέπει
να αναφέρω ότι στην αρχαιότητα, οι βρεφικές πάνες ήταν φτιαγμένες από φυσικά
υλικά και είχαν την μορφή ταινιών- υφασμάτων για φασκιωμα. Φύλλα δέντρων και
δέρματα ζώων προστάτευαν τα μωρά από τα τσισα και τα κακακια. Οι Εσκιμώοι πάλι,
χρησιμοποιήσουν βρύα και δέρματα φώκιας για να φτιάξουν τις πάνες των μωρών
τους. 

Αντίθετα οι Ινδιάνοι και οι Ίνκας, εβαζαν χορτάρια
που καλύπτονταν από  δέρματα από λαγούς
για πάνες. Σε άλλες πάλι χώρες, ειδικά σε εκείνες που το κλίμα το επέτρεπε, τα μωρά
δεν φορούσαν καν πάνα!

Το Μεσαίωνα, τα μωρά συνεχίζουν τα φορούν αυτές τις
πάνες που ανάφερα πιο πάνω, αλλά πηγές αναφέρουν ότι αλλάζονται αφού περάσουν
αρκετές μέρες!

Κάπου στα τέλη του 1800, τα τριγωνικά πανιά- πάνες
εμφανίζονται. Είναι κομμάτια από τετράγωνα ή τρίγωνα από μαλλί ή βαμβάκι που
διπλώνονται σε σχήμα τρίγωνου και τυλίγονται γύρω από την βουβωνική χώρα. Καρφίτσες
(γύρω στα 1840) χρησιμοποιούνται για να σταθεροποιήσουν την πάνα. Οι πάνες απλά
ξεπλένονται (με κρύο νερό) και τις περισσότερες φορές στεγνώνονται στο τζάκι με
αποτέλεσμα τα περισσότερα μωρά της εποχής να είναι συγκαμένα!

Καθώς όμως στην Αμερική με την έλευση του Δευτέρου
Παγκοσμίου Πολέμου, ολοένα και περισσότερες μαμάδες αναγκάζονται να δουλέψουν εκτός
σπιτιού, το άλλαγμα και η φροντίδα της πάνας δυσχεραίνει τις μαμάδες. Οι πάνες πλένονται
σε βραστό νερό και απαιτούν πολύ φροντίδα για να καθαριστούν. Συνήθως τις
βράζουν σε μια μεγάλη κατσαρόλα με καυτό νερό και στην συνέχεια τις λιάζουν για
να φεύγουν τα βακτήρια. Η μαμά μου, ανέφερε ότι θυμάται έντονα αυτή την εικόνα.
«Τι ταλαιπωρία περνούσαν οι γυναίκες και πόσο χρόνο σπαταλούσαν για να κάνουν
αυτή την δουλειά. Ειδικά τον χειμώνα, οι πανιά δεν λέγαν να στεγνώσουν στον
ήλιο» Φανταστείτε πόσο πιο δύσκολο θα ήταν σε βόρειες χώρες όπου οι ηλιόλουστες
μέρες είναι κυριολεκτικά μετρημένες στα δάχτυλα. Μπορείτε να πάρετε μια ιδέα
για το πώς γινόταν αυτή η διαδικασία και στο καρτούν του Disney (“Goofy the perfect father”,
Disney, 1948)

Έτσι  το  1948 η εταιρία Johnson & Johnson παρουσιάζει
την νέα πάνα ενώ το 1961 τα “Pampers”
κατακλύζουν την αγορά. 
Από τότε που εμφανίστηκαν  οι πάνες μιας χρήσης,
οι μαμάδες τις προτίμησαν και έτσι οι επαναχρησιμοποιούμενες έχασαν έδαφος δραματικά.

Από το απλό κομμάτι κυτταρίνης, υποπροϊόν του
χαρτιού (1930 Γερμανία) περάσαμε σε χαρτί καλής ποιότητας και απορροφητικότητας
(Ελβετία). Στην συνέχεια το χαρτί αντικαταστάθηκε με πολυμερή υπέρ-απορροφητικά
προϊόντα, που είχαν την ιδιότητα τα συγκρατούν στο πολλαπλάσιο το βάρος τους σε
τσισα.

 

 Για περισσότερα από 20 χρόνια, εταιρίες
και μαμάδες πειραματιστήκαν με υλικά για να πετυχουν καλύτερη απορροφητικότητα
και μέγεθος. Οι πάνες έγιναν πιο απορροφητικές, λεπτότερες, με καλύτερο σχήμα,
που «αφήνουν το δέρμα να αναπνέει» και κυρίως πιο οικονομικές. Περισσότερα μέρη
της πάνας φτιάχνονται από πλαστικό (εκεί γύρω στο 1960) ενώ το 1989 την εμφάνιση
τους κάνουν και οι πάνες εκπαίδευσης τουαλέτας που απευθύνονται σε μεγαλύτερα μωρά
(φτάνουν σε ηλικία μέχρι τα 3-4 χρόνια). Επίσης προστίθενται και περισσότερα χημικά
κατά την κατασκευή με σκοπό να προσφέρουν περισσότερα οφέλη (αλόη, μαλακτικά συστατικά,
αρωματικά κα). Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1976 μέχρι το 2000, 600 πατέντες αφορούν
τις βρεφικές πάνες. 

πηγές
 http://www.motherjones.com/environment/2008/04/brief-history-disposable-diaper

http://www.diaperjungle.com/history-of-diapers.html

βιβλίο “eco-baby, a green guide to parenting” εκδος. Green Books